Galicias.com: unha casa para todos |
|||||
COMERCIOS DO CARBALLIÑO | INSTITUTO DE ESTUDIOS CARBALLIÑESES |
Fotos de Galicia. Viaauria
por San Xoan de Rio, Navea, Montefurado... Juan 14/03/2009 |
O RELOXO DE NAVEA
Contan que no lugar de Navea houbo sempre pouco gando. E pode que sexa debido a que este lugar ten un microclima mediterráneo, propio para que se den moi ben as árbores frutais y para o cultivo dos productos da horta.
Os veciños vivían da froita e dos productos da horta. E para que a producción fose boa regaban os terreos. A auga era un ben de moito valor. Por iso acordaron repartila, especificando as horas a que tiña dereito cada terra. Pero este reparto deu lugar a moitas discusións entre os veciños, pois algúns reloxos andaban adiantados e outros atrasados, e era frecuente que os veciños tivesen discusións paracidas a esta:
- Manoliño, que xa son as catro, a agora tócame regar a min.
- Ai Pepiño, mira ben o reloxo, que ainda faltan dez minutos...
- Pois o meu reloxo xa ten as catro.
- Pois polo meu ainda non son..´.
E así, un día tras doutro, veña que dalle... Hasta que a un home que era moi listo e que tiña moito xuicio ocurriuselle a idea de mercar un reloxo grande, e de poñelo na praza (por dicir algo), para que todos se poidesen guiar polo mesmo reloxo. Así se fixo. E remataron as discusións. Dende ese momento, cando o reloxo común marcaba as catro, eran as catro para todos...
Cando o reloxe se derramaba viña un reloxeiro a arranxalo. Creo que viña de Monforte, ainda que deste dato non estou seguro. Pero o que sí me contaron é que eran tan precisos o reloxo e mailo reloxeiro que cada vez que o arranxaba dicía: "queda garantizado por cinco anos". E o mesmo día en que se cumplía os cinco anos, ese mesmo día, o reloxo volvíase derramar.
Logo pasou o tempo, foron morrendo os vellos, os novos emigraron, o lugar quedou case sen xente, as terras deixaron de regarse... E o reloxo, sentínduse inútil, botouse a durmir. E con todo isto tamén morreu, de tristura, o reloxeiro.
"O que converte a vida nunha bendición non é facer o que nos gusta, senón que nos guste o que facemos" (GOETHE)
"No me resigno a que, cuando yo muera, siga el mundo como si yo no hubiera vivido" (Pedro Arrupe)
Engadir galicias.com a Favoritos
Benvid@, estás na túa casa