O escano

     Na cociña. A carón da lareira. Refuxio agarimoso nas longas noites de inverno... O escano. Onde se almorzaba, xantaba, cenaba... onde se xogaba á brisca... onde se contaban contos... onde se “acurrucaban” os namorados... onde moitas veces se traían ó mundo os nenos...

     Pode ser que o escano fose o centro da casa da familia labrega... pois case que todo acontecía arredor del...

     Contan as crónicas que eu nacín nun escano... e aquí, onde a miña vida empezou, remata, de momento, esta exposición...