 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Viaauria por Malpica.
26 de maio de 2012. Malpica. Mar. Mar bravo e fermoso. Costa da Morte. Terra salvada (de momento). Lembranzas do Prestige. Chapapote. Voluntarios. Historias humanas de corazóns entrelazados. Solidaridade. ¡Cantas cousas!
Homes fortes cazando baleas en tempos pasados. Para logo vendelas ós vascos, que tiñan as industrias para transformalas. Coma sempre. Coma case sempre.
O día apareceu con arco iris. Sol e choiva. Mezclados. Salteados. Xogando ó escondite. Coma rapaces pequenos. Coma nenos...
Viaauria desperta. Con sono, pero con ledicia. Vestida de cor e de sorrisos. Coma sempre...
Chegan os buses. Paran no peirao. Un café para despertar, e para ver a vida máis fermosa. Anxel empeza a explicar: fala dos homes que pescaban (ou cazaban? cómo se di?) as baleas. Fala de Malpica: desta terra que él tanto quere. E por iso fala con fe, con amor, con paixón...
Botamos a andar. Chove. Non chove. Terra de margaridas. Costa. Praias fermosas. E o mar inmenso. ¡E limpo!... ¡Siiiiiiiiiiiiii! Aquí a auga é verde esmeralda, coma nas Cíes... E vese o fondo... ¡Qué gozada!. ¡Cómo me gusta aquí a cor do mar! ¡O mar de Malpica!...
Imos de praia en praia. A cada cal mais fermosa.
E nunha das praias paramos para comer. Bocata. E auga. Non se escoitan os cantos do licor café. Falta Maribel. E Manolo, claro. ¡Ai o meu Manolo!
Pero non falta xente con marcha, con moita ganas de facer un chisco o tolo, de de deixar voar as ás dos seus soños... Xente que camiña descalza pola area. Xente que se pon en bikini para tomar o sol. E xente que se baña!!! Así, ceibes, nadando baixo a choiva. ¡Qué gozada!. E cómo rían as duas rapazas despois do baño. ¡Qué subidón de serotonina lles deu! ¡É que o mar de Malpica cando chove...!
E pola tarde volta a camiñar. Saboreando de novo recunchos fermosos. Sempre mirando ó mar. ¡Qué caricia de azul se sinte cando un se bota a voar cos seus ollos cofeando o ceo e o mar!...
O mar que bica a praia e que escribe nela historias fermosas. E nomes, como o de VIAAURIA, o de ANGEL, o de HELENA, o de MATEO... Nomes escritos con pedras, con anacos de soños, ou con pensamentos... Nomes escritos na area polas meigas vellas e eternas que laten aquí dende moito antes de que empezase a existir a vila de Malpica...
Un fermoso día. Cansos e contentos volvemos para os buses. E Viaauria segue, mes a mes, sementando amizade, ledicia, fermosura e luz...
(Juan, 26-05-2012)
"O que converte a vida nunha bendición non é facer o que nos gusta, senón que nos guste o que facemos" (GOETHE)
"No me resigno a que, cuando yo muera, siga el mundo como si yo no hubiera vivido" (Pedro Arrupe)
Engadir galicias.com a Favoritos
Benvid@, estás na túa casa