OS RILLAMILLAS POLOS MONTES DO PARAÑO
Domingo, 4 de decembro de 2011. Orballa. Toca andaina de rillamillas. Desperto e penso: "Non creo que vaia moita xente. Supoño que irán Luciano e Marcos, e pode que naide mais".
Dame pereza sair da cama. Podo quedar na casa, quentiño, escoitándo música e ferellando un pouco no ordenador. Teño un montón de fotos atrasadas ainda sen clasificar...
¡Perguiza fora!. Levántome. Almorzo. E voume cara a estación de autobuses. Para a miña sorpresa alí hai xente de abondo.
Once rillamillas (incluindo a Zalo e a unha compañeira de camiñantes que veu con él) repartímonos en tres coches e subimos ata o bar do Paraño. Alí empezamos un roteiro que nos leva monte arriba, monte abaixo... Por camiños, pistas e cortalumes... Pasamos cerca de Espiñeiros. Logo imos a Cerdeira, que non é Cedeira, e lembramos a historia daquel camión extranxeiro (xa non lembro se austriaco ou alemán) que se perdeu fai anos... Quería ir a Cedeira e meteuse en Cerdeira, pola estreita estradiña que leva a este pobo, de noite, ás cinco da madrugada... ¡Vaia susto que paparon os veciños!... E logo vaia traballiño que levaron para facer sitio para que o camión poidese rousar e dar a volta para sair de alí... ¡Arredemo!...
En Cerdeira buscamos onde acollernos para comer algo. ¡Qué boas estaban as "rosquillas" que trouxo Marcos!... Todos alabamos e bendecimos á súa nai, e démoslle de corazón as grazas por tan exquisitos dulces...
Coa barriga chea botamos a andar de novo... E despois de faldear un pouco empezamos a subir... unha costa levadeira pero máis longa ca un día sin pan... Parecía que non remataba nunca... Pero rematou cando chegamo á estrada que vai cara a Candosa. Alí collemos cara a esquerda... E logo tocou baixar. Suavemente.
Cruzamos logo a estrada de Pontevedra. Pasamos pola Fenteira. Subimos un pouco. E rematamos cunha baixada a peto, por un cortalumes, que nos devolveu ós coches...
Valeu a pena!. Boa compañía, boa temperatura para camiñar, un pouco de orballeira que case que non mollaba, algo de neboa pecha ó lonxe, un bo camiño, e boas sensacións interiores... ¡Unha fermosa mañan!
E unha vez mais quedou demostrado que rillamillas sempre resucita...
"O que converte a vida nunha bendición non é facer o que nos gusta, senón que nos guste o que facemos" (GOETHE)
"No me resigno a que, cuando yo muera, siga el mundo como si yo no hubiera vivido" (Pedro Arrupe)
Engadir galicias.com a Favoritos
Benvid@, estás na túa casa