 |
 |
 |
| IMG_7845.jpg | IMG_7847.jpg | IMG_7875.jpg |
 |
 |
 |
| IMG_7884.jpg | IMG_7899.jpg | IMG_7917.jpg |
 |
 |
 |
| IMG_7928.jpg | IMG_7935.jpg | IMG_8004.jpg |
OS RILLAMILLAS POR PUNXÍN
O presidente, dende o foro, mandounos para Pereiro... pero logo non se presentou na saída, polo que por unanimidade decidimos non facerlle caso... (unha cousa é forear e outra camiñar; aínda que visto lo visto ós rillamillas dásenos mellor o de andar que o de forear... ¿ou non?).
Estabamos 19 na bus statión do Carballiño, ás 9:30, coma sempre. Sen presidente, coma sempre. E sen guía, coma nunca. Convocamos urxentemente unha tormenta de ideas... e saíron varias rutas posibles, entre as que figuraba unha por Corneda, terra de mil amores... Pero ó final, non sei se por maioría ou por case-unanimidade, acabamos decidíndonos por ir a estrear a ruta nova do río Barbantiño, ó seu paso por Punxín.
E a verdade é que valeu a pena. O camiño estaba noviño noviño, coma se o fixeran onte para nós... O río, algo-mollado coma sempre, sen moita auga, que tampouco hai que abusar... E o bosque autóctono tan fermoso e agarimoso coma sempre...
Baixamos pola finca da antiga escola. Alí topamos árbores enormes, dos que se perden de vista alá no ceo... Logo cruzamos o río e collemos río arriba. Chegamos ós muíños, que estaban abertos. Vimos a fervenza. Pasamos debaixo das inmensas pontes da autovía e do AVE. AVE con maiúsculas, porque non é unha cousa calquera... paxariños hai moitos... pero este manda truco...
E logo volvemos río abaixo, polo outro lado...
E despois de camiñar tres horas a bo paso... acabamos rematando outra vez nos coches, para volver para a casa...
En
resumo, unha ruta circular, nova, do trinque, a estrear, por un lugar fermoso
dende os tempos dos romanos, e incluso dende antes...
E todo regado ca parola e cos sorrisos de dezanove rillamillas que convertemos
un día soleado e fermoso nunha festa de amizade e de ledicia...
Que se botamos algo de menos? Pois claro que si! ¡Faltábanos
o noso guía e noso cronista, que non son dous senón un, pero
UN, así, con maiúscula, coma o AVE!. Amigo Xano, ¡claro
que te botamos en falta!...
"O que converte a vida nunha bendición non é facer o que nos gusta, senón que nos guste o que facemos" (GOETHE)
"No me resigno a que, cuando yo muera, siga el mundo como si yo no hubiera vivido" (Pedro Arrupe)
Engadir galicias.com a Favoritos
Benvid@, estás na túa casa