O Mosteiro de Xagoaza é un pequeno anaco de ceo deitado á beira dun río. Igrexa. Casa. Finca. Camiños de terra. Sendeiros. Presas e regos de auga. Cerdeiras en flor. Paxaros cantando. E como música de fondo o ruxir dun regato. Paraíso dos sentidos. As pedras refrescan os seus pes descalzos na auga fresca do río. Os paxaros danse bicos de azucre agochados entre as follas das árbores. E a luz nova da primavera acariciao todo con infinita tenrura. A ledicia baila coas sombras frescas. E os bancos de pedra, calados, -¡ai se falaran!-, arrecenden a amor intenso de parexas novas. A fonte vella estáse rindo, escoitando o latido dos abrazos e dos bicos.
Contan as lendas que o que pasa unha tarde aquí pode rexuvenecer vintecinco anos. Contan as lendas ... Contan as lendas...
"O que converte a vida nunha bendición non é facer o que nos gusta, senón que nos guste o que facemos" (GOETHE)
"No me resigno a que, cuando yo muera, siga el mundo como si yo no hubiera vivido" (Pedro Arrupe)
Engadir galicias.com a Favoritos
Benvid@, estás na túa casa