OS OVOS DA SEÑORA FLORINDA

         Esta historia está basada nun feito real ocurrido no Carballiño o día 15 de febreiro do ano 2003. Ainda que as feiras no Carballiño son os días 16 e 31, cando eses días cadran en domingo adiántase, e por eso houbo feira o sábado día 15 de febreiro de 2003.

         Corría o ano 2003. Era sábado, e as nove da maña sonóu o timbre do telefonillo. “¿Quén chamará a estas horas?”. 

-¿siiii?.

-¿Pódeme abrir a porta?

-¿A qué piso vai?

-Veñolle traer os ovos a veciña do primeiro “A”, a esa señora que ten dous nenos.

-Empuxe a porta, que lle abro.

         Sube unha velliña, con unha cesta de ovos na man. Timbra na porta de primeiro A, pero non lle contesta naide.

-Seguramente que non lle están.

-Pois é raro.

-¿Qué lles quería?

-Véñolle traer os ovos ....

-¿?....

-Mire, cóntolle: Eu chámome Florinda. Vivo en San Martín de Lamas, en Cea. Teño vintecinco pitas, que cada día me pon unhos quince ovos. Eu vounos xuntanto e tódolos días de feira veño ó Carballiño a vendelos.

-¿E a cómo os vende?

-Mire, vender véndoios a 3 euros. Pero para as que me son clientas deixollos a 2 e medio. Esta señora hai pouco tempo que mos compra. Foi a Pura, a muller do Avelino, a que me dixo dela. A Pura xa leva mais de dez anos comprándomos. Tódalas feiras me compra unha docena. E á Benilde, a do Paco, lévolle tres docenas de cada vez. E teño outras clientas mais.... Esta señora de aquí normalmente quere unha docena, pero para hoxe encargoume duas. Por eso me estraña que non esté na casa. ...

-Sairían ...

-A estas horas .... ¿para ónde iban ir?..

-Non lle sei. .... Pero mire, se quere déixeme a min os ovos, que llos pago eu, e logo cando veña a Señora xa llos dou.

-Como usted vexa.

         Dóulle os cinco euros e dame os ovos.

-Mire ... ¿os ovos son frescos?

-Son. Os mais vellos non pasan de quince días. Como veño todas as feiras e aquí no Carballiño hai feira tódolos días 16 e 31 de cada mes, non pode haber ovos que teñan mais de quince días. Estes da señora foron postos onte.

-¿E non ten mais para vender?

-Mire, ¿ustede quéreos?

-Se os tén, sí.

-Pois pódolle vender unha docena. Porque á Carlota tróuxenlle tres docenas, coma sempre, e díxo que hoxe con duas se arreglaba. Así que, se quere, pódolle vender unha docena. Os ovos sonlle bos. ¿Voullos buscar?

-Pois vaia.

         O cabo de media hora volveu a señora Florinda, con unha ducia de ovos. Ainda que non lle era clienta, cobroumos a 2,50. E quedamos en que tódolos días de feira me trouxese unha ducia. ... Pola noite probei o primeiro ovo. Frito. ¡Qué delicia!. Estaba riquísimo. A verdade é que Galicia aínda é medieval en moitas cousas ... ¡Gracias a Deus!!!!. Ten mais valor un ovo da señora Florinda que o mais moderno dos misiles de Bush. E seguro que as pitas da señora Florinda non queren a Guerra.