DON MANUEL FERNÁNDEZ POUSA

     Fillo de Don Hilario e Dona Jesusa. Naceu en Longos, concello de San Cristovo de Cea, o día 30 de abril de 1895. E morreu en Ourense o día 21 de setembro de 1972.
     Estivo casado con Dona Manuela Suarez Diez, coa que tivo catro fillos.
     Estudou maxisterio na Escola Normal Superior de Mestres de Pontevedra dende o ano 1913 ó ano 1917, acadando a calificación de “Sobresaliente y Premio Estraordinario”.
     Empezou a traballar como mestre no pobo de Santiago de Requeixo (Partido Xudicial de Chantada, provincia de Lugo). Alí coñeceu á unha moza de León, chamada Manuela, da que se namoróu e coa que se casóu.
     Despóis estivo de mestre en Cotelas, prroquia de San Mamede da Canda, concello de Piñor.
     E no ano 1936 concedéronlle o traslado para a Escola de Mesego, onde botou máis de trinta anos.      Nestes anos vivía en Carballiño cos seus fillos e coa súa dona que tamén era mestre parvulista e que daba escola no grupo escolar do Carballiño, que estaba onde hoxendía está o Colexio Calvo Sotelo. Vivían na casa dos mestres, que estaba onde hoxe está a Biblioteca Municipal.
     Entre as súas afeccións destaca a arqueoloxía. O día 10 de xullo de 1944 o Director General de Bellas Artes, a proposta da Comisaría General de Excavaciones Arqueológicas, nomeou a DON MANUEL FERNANDEZ POUSA “Comisario Comarcal de Excavaciones de la zona de Carballiño”, cargo do que lle deu posesión o día 15 de xullo de 1944 Don Florentino Lopez Alonso-Cuevillas. Colaborou en varias escavacións de castros da bisbarra do Carballiño, recollendo importante material, entre o que se atopan varias “hachas prehistóricas” que entregou ó Museo Arqueolóxico de Ourense.
     Contan os que o coñeceron que foi un bó marido, un bo pai, un bó mestre, un bo amigo e un bo carballiñés. Un home que pasóu pola vida facendo o ben.

O Carballiño, ano 2006